Φιλαράκια...

Τι γίνεται όταν οι ίδιοι άνθρωποι που εμπιστευόσουν, που κατέφευγες σε αυτούς για να ότι σου συνέβαινε, δραματικό ή αστείο, γραφικό ή σοβαρό, που μοιραζόσουν σκέψεις, επιθυμίες, όνειρα...
...δεν σε καταλαβαίνουν;
Και όχι γιατί έπαψαν να καταλαβαίνουν...

Αλλά γιατί, αντιλαμβάνονται την κατάσταση από άλλη οπτική γωνία, έχουν άλλη προσέγγιση, άλλη φιλοσοφία, άλλη στάση ζωής...
την ίδια ακριβώς που είχες και εσύ χρόνια πριν και δημιουργούσε μεταξύ σας ένα αρμονικό κλίμα επικοινωνίας.

Γιατί γνωρίζεστε από παλιά, τόσο παλιά που δεν θες να το θυμάσαι!

Στο μεταξύ εσύ αλλάζεις, παραμορφώνεσαι, μεταμορφώνεσαι, διαμορφώνεσαι...

Και η ζωή των άλλων αλλάζει,
αλλά δεν αναζητούν, δεν σκαλίζουν, δεν αμφισβητούν, δεν προσποιούνται καν ότι το κάνουν...

Και όχι γιατί είναι απλοϊκοί ή φευγάτοι, απλώς
... είναι στην ίδια θέση που τις άφησες!

Δεν είναι βολεμένοι...
Είναι η θέση που τους εκφράζει...

Και από τη θέση αυτή, πλέον, κρατάς αποστάσεις, είσαι τυπική, αποφεύγεις την αντιπαράθεση...

Η επικοινωνία είναι πλέον δύσκολη, όχι ανύπαρκτη αλλά δύσκολη...
Αμήχανη με στιγμές που θυμίζουν παλιές καλές εποχές...
Και την ανάγκη να βρεθούν καινούρια σημεία επαφής...

Αλλά ξέρεις ότι ποτέ δεν θα είναι το ίδιο...

....................................................................................................