Παράλογοοοο...! Ακούει κανείς;

"Αυτές είναι τρεις χειραποσκευές! Και επιτρέπεται μόνο μία!" ήταν, με συντομία, η μετάφραση, στη οποία, κατέληξα μετά από αρκετές διευκρινήσεις, όχι μόνο γιατί τα άπταιστα αγγλικά της υπαλλήλου ήταν κινέζικα στ' αυτιά μου, αλλά και γιατί μόνο στην Ελλάδα συμβαίνουν αυτά και εγώ βρισκόμουν στην Αγγλία και συγκεκριμένα στο αεροδρόμιο του Gatwick, επιστρέφοντας. Σύμφωνα με τους κανόνες του αεροδρομίου, σε κάθε επιβάτη, επιτρέπεται να μεταφέρει μία μόνο χειραποσκευή, κατά την διάρκεια της πτήσης. Η τυπική Βρετανίδα υπάλληλος, με ενημέρωσε ότι η φωτογραφική μηχανή που κρεμόταν στο λαιμό μου ήταν μία χειραποσκευή, η μικρή τσάντα μου, διαγώνια περασμένη στον ώμο μου ήταν η δεύτερη και το σακίδιο στην πλάτη μου ήταν η τρίτη. Προκειμένου, λοιπόν, να παραλάβω την κάρτα επιβίβασης, ήμουν υποχρεωμένη ή να αφήσω δύο από τις τρεις χειραποσκευές στο αεροδρόμιο (ούτε να το σκέφτομαι) ή η τσάντα και η φωτογραφική μου μηχανή, έπρεπε να βρουν θέση στον ήδη παραγεμισμένο μου σάκο. Η δικαιολογία που επικαλέστηκε η υπάλληλος ήταν το βάρος των πολλών αποσκευών! Δηλαδή μειώνοντας τον όγκο των αποσκευών θα μειωνόταν και το βάρος τους; (Παράλογοοοο! Ακούει κανείς;)

Φυσικά καταλήξαμε εγώ και μία από τις φίλες μου, οι τελευταίοι επιβάτες, που έκαναν chek in, στη συγκεκριμένη πτήση. Δεν έφευγα από την Αγγλία αν δεν έπαιρνα όλα τα πράγματα μαζί μου. Ο σάκος μου (μικρός αθλητικός σάκος) ήταν ήδη γεμάτος με δύο κουτιά πουρέ για μία φίλη (γαμώ τις φίλες μου! πουρές που διαλύεται με νερό και όχι με γάλα και πωλείται μόνο στην Αγγλία), προμήθειες για το αεροπλάνο (γιατί στην Easy Jet ότι τρως το πληρώνεις) και διάφορα μικρά αντικείμενα που δεν χωρούσαν στην βαλίτσα μου. Η δε βαλίτσα μου ήταν 20 κιλά και αν δεν το γνωρίζετε ήδη, σας ενημερώνω ότι κάθε επιπλέον κιλό, πέρα των 20, κοστίζει, στην Αγγλία τουλάχιστον, 9 λίρες (σχεδόν 10 ευρώ). Αφού γέμισα όλες τις τσέπες του μπουφάν μου με ότι χωρούσαν, κατάφερα να στριμώξω ασφυκτικά τις τρεις χειραποσκευές σε μία. Η "καλή" υπάλληλος μου επέτρεψε να κρατώ επιπλέον, μόνο, ένα χάρτινο κύλινδρο που στο εσωτερικό του είχε μία αφίσα από την Tate Modern. Δυστυχώς, την χάσαμε την αφίσα ...πατριώτη! Ξεχάστηκε στο αεροδρόμιο όταν προσπαθούσα να βοηθήσω τη φίλη, να στριμώξει τα δικά της πράγματα στις βαλίτσες της γιατί ο σάκος της ήταν τόσο μικρός που δεν χωρούσαν. Η υπάλληλος όλη αυτή την ώρα παρατηρούσε την σκηνή να εξελίσσεται με στωικότητα και καρτερία.

Μέχρι εκείνη την στιγμή αναφωνούσαμε ευχάριστα από την έκπληξη, για το Λονδίνο: Όμορφη πόλη! Μοντέρνα! Καταπράσινα πάρκα! Πολιτισμοί! Ωραία κτίρια! Δωρεάν μουσεία! Άριστη συγκοινωνία. Ευκαιρίες για αγορές! Αξιοθέατα! Ευγένεια! Κατά την παραμονή μας στο αεροδρόμιο, όμως, θυμηθήκαμε την "ηλίθια" συνήθεια των Άγγλων να οδηγούν ανάποδα και τις ουκ ολίγες φορές που καταφέραμε (με επιτυχία ευτυχώς) να αποφύγουμε την σύγκρουση με τα διερχόμενα από την αντίθετη πλευρά μέσα μεταφοράς. Θυμηθήκαμε τον οδηγό λεωφορείου που μας κατέβασε, νυχτιάτικα, τρεις στάσεις πριν από το ξενοδοχείο, να τουρτουρίζουμε μέσα στο κρύο γιατί τελείωσε η ...βάρδια του! Θυμηθήκαμε την προκλητική έκθεση των ελληνικών αρχαιοτήτων στο Βρετανικό Μουσείο και ξεχάσαμε την καλή ανατροφή μας! Σε άψογα ελληνικά εκφράσαμε όλη την δυσαρέσκεια μας! Αν ήταν σκηνή από ταινία θα ακουγόταν ένα συνεχόμενο Μπιιιιιιιιιιιιιιιιιιιπ!

Στην Ελλάδα, όλη αυτή η συμπεριφορά θα εθεωρείτο φυσιολογικά τριτοκοσμική, στην Αγγλία όμως..., ήταν δείγμα οργάνωσης, εποπτείας, ασφάλειας, εφαρμογής κανονισμών; Θέλετε να ακούσετε κάτι πιο βρετανικό; Σε άλλο γκισέ τα υπόλοιπα μέλη της παρέας, Έλληνες από πάππου προς πάππου, πλησίασαν προκλητικότατα, για να κάνουν check in, κρατώντας τις τσάντες τους, μεγάλους αθλητικούς σάκους και τεράστιες πλαστικοποιημένες σακούλες για να μην σκίσουν από το βάρος των αντικειμένων που μετέφεραν! Παρέλαβαν, χωρίς παρατηρήσεις τις κάρτες επιβίβασης στο αεροπλάνο και με άνεση πέρασαν στα duty free για να συνεχίσουν τις αγορές τους!

Παράλογοοοο! Ακούει κανείς;