ΣΤΟ ΓΙΑΤΡΟ Νο1

Σε αντίθεση με την πλειοψηφία των Ελλήνων, πιστεύω ότι η δημόσια υγεία είναι καλύτερη από την ιδιωτική. Πιθανόν γιατί μέλος της οικογένειας ξόδεψε, όχι μία αλλά δύο φορές, ένα αξιοσέβαστο ποσό, σε μεγάλο ιδιωτικό ίδρυμα υγείας, χωρίς να υπάρχει λόγος, όπως περίτρανα αποδείχθηκε, για να καταλήξει σε νοσοκομείο του εξωτερικού και να πληροφορηθεί, ότι ένα δημόσιο νοσοκομείο της Αθήνας, ήταν υπεραρκετό για την περίπτωση του. Αυτό σε συνδυασμό με την δωρεάν δημόσια υγεία (την οποία πληρώνουμε μεν, αλλά αποφεύγουμε να το σκεφτόμαστε, δε), ήταν αρκετό για να πειστώ πως για την πολύτιμη σωματική μου ακεραιότητα, επαφίεμαι στα χέρια, μόνο, των εργαζόμενων, σε δημόσια νοσοκομεία, γιατρών και νοσοκόμων, με εξαίρεση τους οδοντίατρους (δεν νομίζω, οι του δημοσίου, ότι θα ανέχονταν τα τερτίπια μου για ένα απλό σφράγισμα), τους γυναικολόγους (θέλω γυναίκα γιατρό), τους μικροβιολόγους (για να ολοκληρώνονται οι εξετάσεις σε σύντομο και όχι σε αόριστο χρόνο) και τους δερματολόγους - αισθητικούς (για ευνόητους λόγους).


Νομίζω ότι αν ζούσα στην Αμερική και κατέγραφα όλα τα τραγελαφικά που μου έχουν συμβεί, όλα αυτά τα χρόνια που επιμένω να εμπιστεύομαι την δημόσια υγεία, αν όχι το Grey’s Anatomy, σίγουρα η παρωδία της "Εντατικής" θα βρισκόταν στον 20ο κύκλο. Αντί γι αυτό, εξακολουθώ να πρωταγωνιστώ, στην live εκδοχή, της όχι ιδιαίτερα επιτυχημένης σειράς, "Οδύσσεια μίας ασθενούς". Τι να πρωτοθυμηθώ; Τις ατελείωτες ώρες σε αίθουσες αναμονής, να κάνω δημόσιες σχέσεις με εκπροσώπους της τρίτης ηλικίας, μαθαίνοντας από βελονάκι μέχρι συνταγές μαγειρικής, τις απίθανες ιστορίες (από ψεύτικούς πόνους, δήθεν άδειες εργασίας, με επικρατέστερο όλων "να δείξω θέλω μόνο , τις εξετάσεις στο γιατρό") που σκαρώνουν οι ασθενείς για να παρακάμψουν το επόμενο ραντεβού και να προηγηθεί το δικό τους, τους γιατρούς οι οποίοι έχουν και αυτοκαθοριστεί και ετεροκαθοριστεί επί γης "θεοί!" Για να προσθέσω, πλέον στις ημέρες μας και τα αποτελέσματα των ιατρικών εξετάσεων που δεν παραδίδονται στην ώρα τους, λόγω έλλειψης ...ιατρικών προμηθειών!


Μπαίνω δε, στο πειρασμό να αναφέρω την εμπειρία μου από την βιοψία σπίλου (ελιά) που έκανα πρόσφατα. Μέσα στις "υποχρεώσεις" μου, ως ασθενής, ήταν να μεταφέρω το πολύτιμο φιαλίδιο με το τεμάχιο (σπίλος) για την ιστολογική εξέταση, στο τμήμα Παθολ. Ανατομικής. Φανταστείτε την έκπληξη μου όταν βρέθηκα σε ένα χώρο με πολύ βαριά μυρωδιά, να κοιτώ ένα ακαθόριστου σχήματος κομμάτι κρέας, το οποίο δεν ήταν μοσχαράκι, δεν ήταν χοιρινό, δεν ήταν αμνοερίφιο, ήταν ανθρώπινο όργανο για νεκροψία!


Συνήθως, την επίσκεψη στο γιατρό, ακολουθεί μία σειρά εξετάσεων προκειμένου να χορηγηθεί ή να επιβεβαιωθεί η κατάλληλη θεραπευτική αγωγή! Υπάρχουν 2 επιλογές: τα δημόσια νοσοκομεία και τα ιδιωτικά κέντρα!
Στην πρώτη επιλογή η διαδικασία είναι η εξής: πρωινό ξύπνημα τα χαράματα (η απόσταση από το νοσοκομείο καθορίζει την ώρα αφύπνισης). Έχω υπολογίσει ότι ο πρώτος εξεταζόμενος, φτάνει στο νοσοκομείο, περίπου στις 6.30, για να εξασφαλίσει το μαγικό χαρτάκι με τον αύξοντα αριθμό "ένα", από το μηχάνημα αναμονής "πελατών" (δηλαδή εξεταζόμενων. Παρόμοια μηχανήματα συναντούμε στις τράπεζες). Αν κάνεις το λάθος να έρθεις μετά τις 7.00, το μηχάνημα αναμονής θα εκδίδει νούμερα μετά την 80η σειρά. Δηλαδή όσο αργότερα έρθεις, τόσο αργότερα θα φύγεις. Κάθεσαι λοιπόν, (αν έρθεις νωρίς και προλάβεις ελεύθερο κάθισμα), παρέα με τριψήφιο αριθμό ατόμων (στο μεταξύ η αριθμοσειρά έχει ξεπεράσει τους 100), εφοδιασμένος (αν είσαι παλιός) με καφέ, φαγητό, βιβλία και i-pod και περιμένεις υπομονετικά να ανοίξουν τα γραφεία εντολών προκειμένου να προμηθευτείς τα παραπεμπτικά των εξετάσεων (το χαρτάκι με το μαγικό αριθμό εξασφαλίζει, μόνο, την σειρά πρόσβασης στα γραφεία εντολών). Αν έχεις έρθει στο νοσοκομείο μεταξύ 6.30 και 7.00 έχεις σοβαρές πιθανότητες να βρίσκεσαι, στις 9.00, δηλαδή δύο ή δυόμιση ώρες αργότερα, σε δεύτερη αίθουσα αναμονής, όπου περιμένεις, πάντα υπομονετικά, να σε καλέσουν και επιτέλους να καταλήξεις με μία "πεταλούδα" στο εσωτερικό του αγκώνα. Για να σε καλέσουν, όμως, οφείλεις πρώτα, να επιδείξεις ένα δεύτερο χαρτάκι με αύξοντα αριθμό, το οποίο έχεις προηγουμένως προμηθευτεί από άλλο γραφείο σε άλλο κτίριο. Το πολύ 10.00 έχεις φύγει!!



Συνεχίζεται...