Μεταφέρω, λοιπόν, τις εξελίξεις των ενοχλητικών γειτόνων όχι έμπροσθεν, ούτε όπισθεν της οικείας της γράφουσας αλλά εκατέρωθεν .
Η κάτοικος του ισογείου, γνωστή για την αύξηση της έντασης του ήχου στη διάρκεια των ερωτικών περιπτύξεων, τους αναστεναγμούς, τα βογκητά και ότι παραπέμπει στο γνωστό ροζ dvd, "Το απαγορευμένο"...
άλλαξε ρεπερτόριο!
Πλέον φωνάζει, τσιρίζει, ουρλιάζει, όχι από ηδονή και πάθος αλλά από θυμό, οργή, νεύρα και λύσσα!
Η εποχή που έτριζαν οι μουσαμάδες, που αναστέναζαν στα πατώματα, που κοκκίνιζαν και οι πέτρες πέρασε ανεπιστρεπτί!
Τώρα πια κανένας δεν στήνει αυτί να ακούσει ότι πονηρό εξελίσσεται στο ισόγειο αλλά κλείνουμε και τα δύο αυτιά για να τα προστατέψουμε από τις κακόηχες αναφορές σε συγγενικά πρόσωπα (...της μάνας σου...), στα θεία, σε προσωπικές εκτιμήσεις, σε ανατομικές περιγραφές!
Το ζευγάρι έχει προβλήματα άλυτα, τόσα πολλά που δεν κάνουν πια σεξ (παρόλο που εκεί, το επιβεβαιώνω, δεν έχουν προβλήματα).
Απευθύνονται μεταξύ τους, με τους "καλύτερους" χαρακτηρισμούς
συναγωνίζονται για το ποιος έχει πιο δυνατή φωνή,
ποιος έχει το μεγαλύτερο παράπονο,
ποιος έχει την καλύτερη δικαιολογία,
ποιος θα σπάσει πιο γρήγορα και επιτυχημένα τα νεύρα του άλλου,
ποιος θα πάρει πιο γρήγορα υπογλώσσιο...
Ο καυγάς δεν σταματά αν δεν φτάσουν στη πιο δημοφιλή ατάκα
"...να μην ξαναπατήσεις στο σπίτι μου, ρε μ......",
την ώρα που εκείνη τον πετάει έξω από το σπίτι, ...κάποια στιγμή μέσα στην μαύρη νύχτα ή αξημέρωτα!
Και μετά ευλογημένη ησυχία..
Μέχρι να σηκώσει αυτή το τηλέφωνο και να συνεχίσουν τηλεφωνικά τον καβγά!
Και φυσικά, στην ιδιόρρυθμη αυτή γειτονιά, κανένας γείτονας δεν διαμαρτύρεται!
Η συλλογή μου από ωτασπίδες εμπλουτίζεται σε χρώματα, σχήματα, ποιότητα!
Δεν ξέρω τι να ευχηθώ!
Να χωρίσουν; Να βρει άλλο γκόμενο;
Να μετακομίσει;
"Να τα βρουν;" Μπα, αυτό δεν παίζει!
Να βρω άλλο, πιο ήσυχο σπίτι;
Να κάνω ευχέλαιο;
Να αρχίσω διαλογισμό;
Να κάνω γιόγκα;
Να πάω στο Θιβέτ;
">
